Γκάιντα

Ο άσκαυλος αποτελούσε το όργανο των χαμηλότερων κοινωνικά τάξεων και επικρατούσε κυρίως στην ύπαιθρο, σε κτηνοτροφικές κυρίως περιοχές καθώς απαραίτητη πρώτη ύλη για την κατασκευή του ήταν, εκτός από το ξύλο, τα δέρματα των ζώων. Κάποιες αναφορές θέλουν το όργανο να παρουσιάζεται στον ελλαδικό χώρο στις αρχές του 1ου με 2ου μ.Χ. αι. από την Ασία. Σε αυτό, που συνηγορούν οι περισσότεροι μελετητές είναι ότι το όργανο έφτασε στη μεσόγειο μέσω της Ανατολής. Ήταν γνωστή η χρήση του στην Εγγύς Ανατολή και στους λαούς που κατοικούσαν εκεί.

Στην Ελλάδα συναντάμαι δυο τύπου άσκαυλου τη Γκάιντα και τη Τσαμπούνα.

Κατασκευή

Η Γκάιντα αποτελείται απο τον ασκό, τον αυλό που παίζει τη μελωδία και τον αυλο που κρατάει το ισο. Ο ασκός φτιάχνεται απο δέρμα κατσικιού, το οποίο επεξεργάζεται ωστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μουσικό όργανο. Ο κύριος αυλός που παίζει τη μελωδία έχει 7 τρύπες μπροστά και μια πίσω. Τέλος ο αυλός που κρατάει το ισο, δεν παράγει κάποια μελωδία αλλα βοηθάει στη πολυφωνηκότητα του οργάνου.